Μήνυμα του Χουσάμ Άμπου Ούντε

απομαγνητοφώνηση του μηνύματος του Γαστρεντερολόγου Ηπατολόγου Χουσάμ Άμπου Ούντε 

“Για την αλήθεια, στο λόγο μου, ναι, το νοσοκομείο Αλ-Άουντα πρόσφερε πάρα πολλά και δωρεάν σε πάρα πολλούς τομείς στην Παλαιστίνη. Και η Αλ-Άουντα και το προσωπικό του χρειάζονται υποστήριξη και την αξίζουν την υποστήριξη. Πραγματικά σας λέω, δεν έχω κανένα λόγο να λέω ψέματα. Αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν για την πατρίδα και για το λαό και αξίζουν τα απεριόριστα συγχαρητήρια σε αυτό το ίδρυμα, από τη Ράφα μέχρι τη Μπέιτ Χανούν, σε όλες τις κλινικές τους και σε όλα τα υποκαταστήματα τους.. προσφέρουν και παραπάνω από ό,τι μπορούν .. και ναι αξίζουν χίλια μπράβο και αξίζει να τους στηρίζετε με όλες τις δυνάμεις σας και με ό,τι μπορείτε και παραπάνω από ό,τι μπορείτε.
Τι να σου πω, ρε φίλε, τι να σου πω; Εδώ στη Ραφά είναι τραγικά τα πράγματα. Νερό δεν έχουμε. Ουρές.. για το νερό μπορεί να κάτσεις 3-4 ώρες για να γεμίσεις 20 λίτρα νερό για να πιεις. Μπορεί να περιμένεις 4 ώρες για να πλύνεις τα ρούχα σου με αλμυρό νερό. Τα τρόφιμα είναι λιγοστά και πανάκριβα, πανάκριβα.. 1000% αυξήσεις.. και 2000% αυξήσεις, δηλαδή παραδείγματος χάρη ένα πράγμα που έκανε 1€ τώρα κάνει 20€. Το ένα πράγμα έκανε 100€, τώρα κάνει 2.000€. Κάπως έτσι. Η κατάσταση είναι τραγική, ο κόσμος όλος υποφέρει .. όλοι υποφέρουμε και αυτοί που έχουν λεφτά και αυτοί που δεν έχουν λεφτά. Εκεί τα τρόφιμα είναι περιορισμένα. Συγκεκριμένα τρόφιμα. Τρως κάθε τρεις και λίγο τα ίδια. Φυσικά για κρέας, κοτόπουλα και τέτοια ούτε να μιλήσεις. Δεν υπάρχει καν... εγώ έκατσα 3 μήνες, με το ζόρι πήρα ένα κοτόπουλο .. κατεψυγμένο φυσικά.. να φανταστείς ότι ποτέ στη ζωή μου δεν είχα φάει κατεψυγμένο, τώρα μετά από τρεις μήνες βρήκα κοτόπουλο για να φάω.. πάρτι έκαναν τα παιδιά μόλις είδαν το κατεψυγμένο κοτόπουλο. Έκλαψα, ειλικρινά σου λέω, έκλαψα από συγκίνηση. Πριν τον πόλεμο κάθε μέρα τρώγαμε ό,τι θέλαμε, ήμασταν μια χαρά.
Τι να πω; Τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα και τραγικά.. Να σου πω, δεν υπάρχει λέξη να περιγράψει την κατάσταση. Ειλικρινά δεν υπάρχει λέξη.. Ούτε σε θέματα υγείας είμαστε εντάξει ούτε κοινωνικά είμαστε εντάξει, ούτε οικονομικά είμαστε εντάξει, ούτε στο θέμα της καθαριότητας είμαστε εντάξει. Κάνεις 20 μέρες-15 μέρες για να πλυθείς. Πριν τον πόλεμο, έβγαινες μια βόλτα, ξαναγυρνούσες στο σπίτι και έκανες ντους.. φαντάσου! Τι να πω;
Εύχομαι να λυθεί η κατάσταση γιατί ο κόσμος πεθαίνει, όχι μόνο από βομβαρδισμούς. Πεθαίνει από ανακοπές, από εγκεφαλικά, από αρρώστιες περισσότερο απ’ ότι πεθαίνει από τους βομβαρδισμούς. Ο κόσμος έσκασε.. Κάθε μέρα ακούω για ανθρώπους που πεθαίνουν από έμφραγμα,  από ανακοπή καρδιάς, από εγκεφαλικό και πάει λέγοντας. Στο κάτω κάτω ούτε ρεύμα έχουμε, ούτε πετρέλαιο έχουμε. Για αέριο, για να κάνεις φαγητό, χρειάζεται ένας μήνας για να γεμίσεις τη φιάλη και φυσικά τριπλάσια λεφτά και πενταπλάσια. Και πριν δύο μήνες δεν υπήρχαν καθόλου φιάλες με αέριο.. ήταν ανύπαρκτο.. ούτε ήταν πολλά λεφτά. Ανάβαμε φωτιές με με ό,τι βρίσκαμε.. με ξύλα, με λάστιχα, με χαρτόνια ,με ό,τι έβρισκες για να μπορέσεις να κάνεις φαγητό.
Τώρα από ιατρικά θέματα και εξοπλισμό, Χρειαζόμαστε πλατίνες ό,τι έχει σχέση με ορθοπεδική ειδικότητα, χρειαζόμαστε όλα τα φάρμακα- ανεξαρτήτως τι φάρμακο. Για τα εμφράγματα, για τα εγκεφαλικά, για για τις αιμορραγίες, για τις γαστρορραγίες.. τα πάντα, τα πάντα, ότι μπορείς να φανταστείς. Θέλουμε τα πάντα και είναι ανάγκες, άμεσες ανάγκες. Και ιατρικό εξοπλισμό, σύριγγες, λαβίδες, τα πάντα. Για το ενδοσκοπικό χρειαζόμαστε διάφορα εξαρτήματα.. γιατί κάθε μέρα με φωνάζουν εδώ στα επείγοντα στο νοσοκομείο Ράφα για διάφορα προβλήματα γαστρεντερολογικά.. με φωνάζουν ως Γαστρεντερολόγο.. είναι φορές που τα περιστατικά τα βγάζουμε πέρα, άλλες φορές τα χάνουμε γιατί δεν έχουμε τον εξοπλισμό. Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε γιατί δεν υπάρχουν τα απαραίτητα για την κάθε περίπτωση. Εγώ σου μιλάω τώρα ειλικρινά και μου έρχεται να κλάψω. Όχι ότι δεν κλαίω.. κλαίω. Ακόμα και τώρα, φίλε, που σου μιλάω μου έρχεται να κλάψω. Δεν έχω δει κανέναν από τους γνωστούς μου, ακόμα και τους άγνωστους που τους γνώριζα έτσι από τη φάτσα, που δεν έχει χάσει τουλάχιστον 15 κιλά. Εγώ προσωπικά έχω χάσει 13 κιλά άλλοι περισσότερα και άλλοι λιγότερα.”
Previous
Previous

H οικοκτονία (ecocide) στην Παλαιστίνη!

Next
Next

رسالة الدكتور محمد صالحة المدير التنفيذي لمستشفى العودة